نوع پوشاک و تغذیه - وب سایت خبری روستای بیلند

نوع پوشاک و تغذیه مردم بیلند

   لباسهایی  که در قدیم مورد استفاده قرار می گرفته با لباسهای کنونی تفاوت چشمگیری داشته است خود این لباسها یادآور غنای مذهبی و فرهنگی منطقه می باشد به عنوان نمونه به تعدادی از آنها اشاره می شود:

   در گذشته  لباس مردان در جنوب خراسان از جمله لباس مردان بیلند بسیار متنوع بوده و به نسبت امکانات مالی فرق می کرده  است و به طور کلی شامل لباسهایی بوده است از جمله پیراهن-تُنبان-جلیغه-قبا لباده-سدره-خرقه-جبه-ابره-ارخالق-قارت یا ملکی – کلاه نمدی کرک-شب کلاه(عرقچین)-شال سر(مندیل)-شال کمر-جوراب-پاتاوه(مچ پیچ)و … و کفشهای آنان شامل گیوه ساده ملکی-کفش بیمرغی-کفش روشناوندی-کفش پورزاد و کفش گرگاوین بوده است.

   لباس زنان:در دوران گذشته لباس زنان مجموعاً از چندین تکّه تشکیل می شده است از جمله :

شلیته-شلوار-پیراهن-زیرپوش-شال سر-سربند-کلاهک-عرقچین-چادر-پیچه ارخالق و… کفشهای بانوان این سامان نیز در طول زمان دستخوش تحولات بسیار شده است که به برخی از آنها اشاره می شود: کفش های ساغری-کفشهای طبکی-کفش قوندره-کفش گیوه تخت آجین.

   وضعیت پوشاک و نوع لباس در دهه اخیر بکلی فرق کرده و اکثر سعی می کنند بطور رسمی و معمول لباس بپوشند.

    در گذشته پارچه توسط زنهای روستا تهیه می شده و نوع آن کرباس بوده است در حال حاضر در اکثر منازل آثار این کارگاهها مشاهده می شود. پارچه بدست آمده را رنگ میکرده و از آن پیراهن و شلوار و سایر چیزها درست میکرده اند بنابراین زنان روستا هم پارچه باف هم رنگرز و هم خیاط بوده اند دلیل آن عبارت است ار:

۱-عدم وفور پارچه های امروزی در بازار .

۲-گران بودن پارچه های بازار و نبودن پول در دست مردم.

۳-عدم تناسب پارچه های موجود  در بازار با فرهنگ روستا

۴-ارزان بودن نخ نسبت به پارچه

۵-بیکار بودن زنان خانه دا

   با توجه به اینکه در گذشته مردم زندگی بسیار ساده ای داشته و از همه امکانات رفاهی محروم بوده اند . وقت آنها صرف پرداختن به تجملات خانه نمی شده است بنابراین در کلبه ای محقر زندگی میکرده اند و مایحتاج همین زندگی ساده بدست خودشان تهیه می شده است.

   اصولاً نوع تغذیه در هر کشوربسته به نوع محصولات کشاورزی آن منطقه است و هرچند  در عصر کنونی سیستمهای حمل و نقل این مسئله را دگرگون کرده ولی باز هم غذای محلی و سنت های مرسوم خبر از تغذیه اجدادی دارد و با توجه به اینکه شهرستان گناباد در منطقه گرم و خشک واقع شده است کاشت اصلی مردم در گذشته و حال گندم بوده است و مردم بیلند سعی می کرده اند باندازه مصرف خود تولید کنند بزرگان می گویند در گذشته فقط شب های عید برنج استفاده می کرده اند و این در حالی است که در حال حاضر برنج به عنوان غذای اصلی مردم بیلند بحساب می آید هنوز دز بیلند نان بیشترین مصرف را دارد و غذاهای محلی جایگاه خود را حفظ کرده اند در زیر به بعضی از آنها اشاره می شود:

آش:

   آش یکی از غذاهای ملی کشورمان بوده که بعنوان غذای اصلی در بیلند مطرح است . زنان بیلند آشهای متنوعی با نامهای گوناگون محلی تهیه می کنند که عبارتند از:آش جوش پره-آش لخشک- آش مالیده- آش رشته.

   آش جوش پره یکی از بهترین و لذیذترین آنها بوده است و در بعضی نقاط به آش لقمه ای یا آش خامه ای نیز مشهور است. ماده اولیه آن حبوبات و خمیر و کشک می باشد ماده اولیه بکار رفته در همه آشها همان خمیر می باشد.

اشکنه:

   از غذاهای محلی بوده که از قدیم به یادگار مانده است . در بیلند انواع مختلفی از این غذاها تهیه می کنند که دارای نام های زیر می باشند:۱-اشکنه قوروت(کشک)۲- اشکنه شیره ۳- اشکنه بادمجان۴- اشکنه شیراز ۵- اشکنه عدس ۶- اشکنه خرفگی(با استفاده از خرفه و کشک).

بلغور:

   غذایی است که از گندم نیمه خرد شده و شیر گاو و یا گوسفند درست می شود و در صبح زمستان مورد استفاده قرار می گیرد.

توگی:

   غذائی است که در صبح زمستان مورد استفاده قرار می گیرد و این غذا از ارزن و شیر تشکیل شده  البته ارزن را با روغن نیز می پزند که به همان توگی معروف است واین دلیل بر این مدعا است که کشت ارزن از قدیم معمول بوده است.

آبگوشت:

   هنوز هم آبگوشت در بیلند جایگاه خاص و ویژه ای دارد و شاید برنج نتوانسته است جای آن را بگیرد.

حلیم:

   حلیم نیز مانند بلغور از گندم نیمه خرد شده به اضافه گوشت و حبوبات تهیه می شود.